hýçkýrýyor bulutlar hiç durmadan göðümde bir rüzgâr yokluyor kapalý kapýlarý sanki kendi ellerim her kapýnýn ardýnda tüm yalnýzlýklarý alýyor içerime sokaklarda yatýyor yaðmurlarýn cesedi göðün tüm gözyaþlarý akýyor çatýlardan bin parçaya bölünmüþ gökler geceden beri her parçasý bir býçak saplanýyor göðsüme sarýyor tüm gövdemi gölgesi yokluðunun ayak izlerim birden siliniyor geriye ana tutunuyorum zamandan kaçmak için sisli puslu uzaklar sarýyor ufuklarý ve bir yol açýlýyor kendi içimden geçen dipsiz bir uçurum tutunuyor ellerim kemiriyor boþluðu hiçe deðince tenim sonsuzluðun soluðu bir ölüm þefkatiyle sarýyor yüreðimi hýçkýrýyor bulutlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
osmandeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.