KİMLİK

Ýnsanýn ruhu kor oluncaya kadar yanarmýþ,
Öðrendim,
Amansýz hikayelerin özünü çözümledim.
Çözümledikçe yüzüme vuran vurgunlarý ,
Gördüm, gözlemledim.
Birileri kor olmayý,
Vurgunda savrulmayý konuþuyor.
Günün sonunda görünen,
Öfkeden ötesi gerçek....

Ben de þiirler yazýyorum baþkalarý gibi,
Þarkýlar besteliyorum imkansýzlýklar üzerine,
Ýmkansýzlýðýnda mý bestesi olurmuþ denilmesin bana!
Kavuþmaktan öte öyle besteleri var ki imkansýzlýðýn!
Anlatsam mý?
Düþlerdeki ben ölürüm az ötede.

Sokaklarýn dilini okuyorum son günlerde,
Gördüklerime, duyduklarýma inanamýyorum.
Oysa dili, dini, rengi ne olursa olsun;
Yok muydu herkes için bir merhamet?

Noktasýna virgülüne kadar anlatýlacak ne çok öykü var.
Örgüsünü yazamýyorum baþ tacý hikayelerin.
Sonra bir de gerçekler var.
Benim gerçeklerim,
Senin gerçeklerin,
Ve onlarýn gerçekleri...
Hangisi gerçek?
Bu kadar gerçek içinde gerçek?

Gördüklerine inanmayý býraktýðýnda
Kimliðin de resmin de deðiþmeye baþlarmýþ.
Uzun zaman oldu gördüklerime inanmayý býrakalý.
Kim bilir benimkisi kimlik arayýþýdýr,
Belki de Ýmkansýzlýðý deniyorumdur.
Ýçinde itinayla yaþadýðým yeni kimliðim ile...
Sosyal Medyada Paylaşın: