ŞAŞKINIM
Lafa neresinden baþlamak gerek
Þaþkýným erenler bilemiyorum
Tasa, endiþeyle titrerken yürek
Huzura hasretim gülemiyorum
Gülmeyi unuttum somurtkan yüzüm
Kendi öz hanemde silindi izim
Gün güne artarken gönülde sýzým
Bu derdi kimseye bölemiyorum
Bölündüm, parçanýn en ufaðýna
Hapsoldum hayatýn kör sokaðýna
Baykuþlar dolacak gülþen baðýna
Bu fikri aklýmdan silemiyorum
Silinmez izler var derinde kalan
Doðruya hükümran olunca yalan
Bu tasa ömrümü eylerken talan
Halime bir çare bulamýyorum
Bulduðum mutluluk azdan da beri
Kötülüðü sorma çoktan ileri
Muhatap olduðum zilleti, þerri
Düþmanýn baþýna dilemiyorum
Dilek uygarlýða dönük yön idi
Hurafe yerine bilim, fen idi
Mümkünse biraz da mutlu gün idi
Yaþamdan bir lezzet alamýyorum
Aldýðýmýz huzur olmaktan çýktý
Cehalet aydýnlýk düþünü yýktý
Et hesaptan çýktý, tuz çoktan koktu
Yarýna umutla dolamýyorum
29.07.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.