Ey içimde dinmeyen sýzý ey damarýmda dalgalanan deniz yanaklarýmdan süzülerek akan coþkun nehir soluðumdaki kördüðüm adýný andýkça boðazým düðüm düðüm nereye baksam herþeyi sana benzetip tebessüm ettiðim anlarda fark ettim gece ile gündüzün tezat olduðunu öyle ki bir dinginlik çöktü üstüme durdum duruldum ve bir kez daha anladým seni ne çok sevdiðimi huzurum mutluluðum oldun çoðaldýkça çoðaldýn ruhumda kalp atýþlarým ritim tutarken aþka kendi içimde tutsaktým kendime zaman yengisini özümserken yüreklerimiz kýrdýk kýrýldým yaralandýk ama vazgeçmedik sevmekten kimileri gýpta ederken sevdamýza kimileri kültüre kurban etti öpüþmelerimizi kötüler rencide etmek isterken sevdamýzý biz daha çok sevdik birbirimizi
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.