Ey Gönül!
Ey Gönül!
Ey gönül, kendine gel sürme beni yokuþa!
Þeytanýnýn hilesine kanacaðýmý sanma
Su bulanýk akarken kürek çekmem akýþa
Bir kaç kývýlcým ile yanacaðýmý sanma
Hakkýn divaný varken göz açmam alýmýna
Benim ýþýðým saðlam, yenilmem çalýmýna
Yorgun argýn olsam da oturmam kilimine
Kazdýðýn þer kuyuya ineceðimi sanma
Fikirlerimde hürüm, aklýmý teslim etmem
Allah’ýn Yolu varken karanlýk yola gitmem
Meþalem Ýman benim, yanarým ama bitmem
Þerrin çürük dalýna tüneceðimi sanma
Put kokan her bir fikre Ýman Zýrhýný gerdim
Sevdam Vahdaniyettir, Hübel’i yere serdim
Þirkin kurbaný olmam, ben Allah’a söz verdim
Yolum istikamettir, döneceðimi sanma
Besmele anahtarým, kapým Hakkýn Kapýsý
Adý Firdevs, Naim’dir Vahiy temel yapýsý
La ilahe Ýllallah, diyendedir tapusu
Ýlahi Nurla yandým, söneceðimi sanma.
Hoþoðlu Hakkýn Kulu, O Kerimdir, Rahimdir
Rehberim Rasulullah, tek önderim, þahýmdýr
Vahye çaðýran her kul gönül padiþahýmdýr
Kaptaný kör gemiye bineceðimi sanma
Mustafa Hoþoðlu
25.07.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.