Üzülmeyesin

Ne kadar da çok sevsen ta ki özünden
Kocaman bir yürekle her zoru yensen
Bir darbedir sarsýcý sen hak etmemiþken
Üzülme be deli gönül, insan vefasýz.

Fedakar kelimesi utanýr bundan
Kýlýçlar haklý yerde çýkar da kýndan
Tatlý söze, muhabbete hasret kalmýþken
Dert etme çið tavýrlarý, kullar hayasýz.

Senin gölgen bile yeterdi her dem
Harcanmak sonu bunun, yaþanacak gam
Boþuna söylemiþti dedem ve ninem
Bükme boynu öyle garip, insanlar zalim.

Ne yaparsan yap, hep Allah içindir
Cefayý bilemeyenler hep kahredendir
Amel niyete göredir, kamil bilendir
Cehaleti sakýn kale alma sen gönül.

Bilirim duyduklarýn çok can yakýcý
Geçmiþte tükenen gençlik neyin harcýydý
Anlamayan kafalara dökme acýný
Bir buruk türküde teselli bulursun gönül.

Hayata kimi renk ve deðer katar
Kimi gününü gün eder çok caka satar
Biri iki gün anýlýr solar de yiter
Vicdanýn rahat ise, hoþgör be gönül.

Seni sen olduðun için seven bulunmaz
Böyle bir sevda dünyada inan bulunmaz
Ele,cebe, makama,mülke itibar olunmaz
Cihanýn mayasý böyle, deðiþmez gönül.

Biz kimseyi çul çabutla, malla sevmedik
Göz göremez güzelliði , o ruhta dedik
Oysa biz tüm sevgilere hürmet edendik
Yaralarýn kabuk tutmaz, aldýrma gönül.

Sýra dýþý bir insanýn garip de ozan
Adýmý dedem koymuþtu iþte Oðuzhan
Ne söylesem faydasý yok, dünya ki yalan
En derin hakikat sevgi, unutma gönül.

Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın: