VİCDANSIZ ZAMAN
Vefasýz ordusu dökülür oldu,
Namertlik boy vermiþ boðuyor zaman…
Mazlumun baþýna çökülür oldu,
Karanlýkta çakal doðuyor yaman…
Çýkar tapýnaðý piridir cüzdan,
Nasýrlý yüreðin kiridir vicdan,
Zalime direniþ yeridir zindan,
Büyük gözaltýdýr bu Dünya aman…
Aç gözlüde onur dönmüþ paspasa,
Merhamet tarlasý kalmýþ nadasa,
Can vermiþ dostluklar girmiþ takasa,
Bu aðýr havada her yer toz duman…
Bilimin çaðýnda dizde cehalet,
Ýnsanlýk baþýnda bin bir melanet,
Cellâda dönüþmüþ yüzlerce lanet,
Kin nefret dergâhý yazýyor ferman…
Cantekin der; yordu bezdirdi asýr,
Beyinler kabýzdýr yürekler nasýr,
Hýrsýzlar arsýzlar beðenmez kasýr,
Evsiz barksýz binler arar bir liman…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.