KEMAN GİBİ AĞLARIM

Takatimi aþýnca, taþýdýðým can yükü
Anadan doðduðuna piþman gibi aðlarým
Hükmünü sýnayýnca ayrýlýðýn tüzüðü
Virtüözün elinde keman gibi aðlarým

Mutluluk kaynaðýmý yanýmda görmeyince
Gözlerimin içinde, izin vermem sevince
Kirpiklerden dökmeye baþlarým ince ince
Sürüsünü yitirmiþ çoban gibi aðlarým

Ýcabet olmaz ise, ellerimin sesine
Beyaz bayrak açarým, feleðin ladesine
Son noktayý koyarým, yaþama hevesine
Yangýna teslim olan orman gibi aðlarým

Elimde deðil iþte, onsuz geçen bayramda
Her þey silinir bende, oturamam odamda
Söze dökülemeyen yangýn baþlar þuramda
Tekbirleri söylenen kurban gibi aðlarým

Muhannet kapýsýný ölsem de çalamam ben
Ýstesem de yapamam, rol nedir bilemem ben
Yaptýðým hiçbir iþte, yapmacýk olamam ben
Delibal’ým ben var ya, sübyan gibi aðlarým

DELÝBAL – Celil ÇINKIR


Sosyal Medyada Paylaşın: