DURDUM
Ne aða, ne paþa, ne de beyim ben
Cahiller sandýlar efsaneyim ben
Anlayan çýkmadý, kimim, neyim ben
Aykýrýydý fikrim, sivrildim durdum
Saralý sýrtýma gamlardan þelek
Orantýsýz güçle, yüklendi felek
Ciðerimi görse kýskanýr elek
Yumruðu yedikçe devrildim durdum
Hiç hissem olmazdý sevda rolünde
Yaþýyordum caný kendi halinde
Ýplik oldum sevdiðimin elinde
Gönül tezgâhýnda eðrildim durdum
Gönlümün emrinde aþk sürgünüyüm
Hercai düþlerin gam vurgunuyum
Altmýþ üç senedir yol dargýnýyým
Pes etti dizlerim yoruldum durdum
Hayat denen muammalý bu yolda
Sürdürürken ömrü gariban rolde
Kalýnca Mecnun’un düþtüðü çölde
Þaki tümeniyle çevrildim durdum
Yar posta koyalý gönül haneme
Sýðdýramaz oldum gamý sineme
Alt dudaðý büzer iken çeneme
Kendi kabuðumda buruldum durdum
Hercailer yoklayýnca cismimi
Saklayamaz oldum artýk ismimi
Sevindirdi felek her gün hasmýmý
Gönül sarayýndan ayrýldým durdum
Dayanmaz Delibal dediler güya
Orta hakem bile pes etti var ya
Gördüm desem doðru sayarken rüya
Yedikçe yumruðu doðruldum durdum
DELÝBAL – Celil ÇINKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.