HEVES

Kimbilir kaç dudaða deðdi o beyaz tenin?
Kaç gönülde teselli, kaç masada mezeydin?

Kaç kiþi kandý sana, heder etti kendini?
Kaç seveni mahvettin, sezmediler fendini?

Seni sunan sunana, gezersin elden ele;
Senin hayranýn olmuþ, en ruhsuzlarý bile.

Sana kavuþmak için uykusunu bölen var,
Seni sevmiyor diye ahbabýný silen var.

Kimi zayýf gördüysen düþürdün tuzaðýna;
Gücüm yetse sürerdim seni ta Kaf Daðý’na.

Sihrine kapýlanlar, oldu birer müptela.
Tanýmamak saaadet, seni sevmekse bela.

Seninle dopdoluydu soluduðum her nefes.
Tanýmadým dünyada daha fena bir heves.

Günüm seninle baþlar, seninle son bulurdu;
Sensiz geçen her saat bana asýr olurdu.

Anmadýðým gün yoktu kahrolasý adýný;
Sensiz bir çayýn bile alamazdým tadýný.

Senin gibi bir bela ömrümce tanýmadým
Her an sol yanýmdaydýn, senden hiç ayrýlmadým

Þimdi adýný bile duyunca kaçýyorum
Seninle geçirdiðim yýllara acýyorum

Seni yaktým sanmýþtým, yýllarca duman duman,
Busen þifa sanmýþtým, meðer benmiþim yanan.

Haram olsun, uðruna verdiðim onca para.
Bir daha sakýn, bana bulaþma ey SÝGARA!

Muzaffer Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın: