Seni Beklerken Üşüyordu Vakit
Soyunup özlemine bir þiir attým yüreðimin ocaðýna, dal çýtýrdadý
Sana demlendim gecenin en üryanýnda, seninle geceyi sevdim
Yetim günleri emziriyordu analar, uykusuz gözlerinde endiþe
Bütün kentler ölü bir bedendi yokluðunda, mevsimler hep kýþtý
Þakaklarýmda onlarca aktý yokluðun, yokluðun ki kor bir ölüm
Aradýðým en anlamlý tümceydin kitaplarda, adýn nurlu bir düðüm
Arkasý gelmeyen kavuþmalardý özlemimiz, sen orada, ben sürgün
Yüzümün gurbetinde yaþlý adamdý vakit, aþk göðsümdeki yangýn
Bütün hayallerin dizlerinin dibinde uyuyan bir çocuk olsa kimliðim
Bütün kavgalardan maðlup ayrýlmýþ adam gibi bileylensem kazanmaya
Sövsem, saysam olan biten her þeye, yumsam gözümü tüm kötülüklere
Üç oðlak, beþ keçiden ibaret olsa yeryüzü, ben aþka sarýlsam kýyametçe
Yaradýr kabýmdan ötelere taþan be hey! dil altýmda küflü bir saat þimdi hayat
Aðýtlar yakar birileri yaný baþýmda, birilerine saraydýr bütün cehennemler
Aðlamaklý bir resim çizsem sana, kurusa gözlerimdeki bütün nehirler
Bir seni anlatsa þiirlerim, sussam yaþamýn sýradan kaypaklýðýna inat
Ýnsan olmak eksik bir tümce gönlümün sultaný, sabýrdan ekmek olmuyor
Karanlýðýn sureti hep kötülük, içremde týknaz bir tohum, boy vermiyor
Sancýlý bulutlar topluyor hayata yekinmiþliðim, denizler üstüme geliyor
Kýrk haramilerin yurdu olmuþ bu dünya, ne yapsak iki kere iki dört etmiyor
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.