karadut! bende bahardýr.. karadut; yaðmurdan sonraki toprak kokusu.. ebemkuþaðýdýr. yeni yürüyen bebeðin ilk adýmlarý yeniyetme çocuklarýn þen çýðlýklarý yüreðimin ilk kýpýrdanýþlarý iki yaprak açan tohumun kývancý açmaya meyletmiþ tomurcuðun utancý karlarýn eriyiþi, derelerinçaðýldayýþý goncadan baþýný uzatýþýn acemi rengi.. okul yolu çocuklarý anasýnýn dileðidir gözlerimi yumarým.. okula müfettiþ gelir.. okulda Ayþedudu.. en güzeldir.. sýram, defterim, kitabým ve hediyesi karadut elimdedir.. karadut çocukluðum.. Ayþedudu.. karadutun kokusu karadutum.. Ayþedudu! Ayþedudum.. . kasabada orta mektepdeydim iki mektup aldým.. O’ndan, sevincim kursaðýmda kaldý ilki katlandýkça katlanmýþ bir defter sayfasý.. bir kibrit kutusunun içinde belliydi “baþka ellerin yazýsý”.. onun okumasý yazmasý olmadý ki bir kýnalý saç teli eðri büðrü.. belki bir türkü yer yer silinmiþ bir yazý “aþþamelleli çikin, beni isdediyoru gene beni ele gelin, beni yadellere yar etme” . ve belli belirsiz bi(r) dudak izi.. hayal-mayaldi belki de uydurdum ömrümce, öptüm durdum seni kimselere kýyamam.. kýyamadým.. kýyamadýým Ayþedudum Ayþeduduumm .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.