BAŞTAYIZ...
Sevdâ bahçesine kar düþtü artýk,
Gönlümüz üþüdü, har bulamadým.
Zamaný, zemini kýþa býraktýk,
Âlemde münasip yâr bulamadým.
Delikanlý çaðlar bir anda geçti,
Olgunluk çaðýnda biz mýzmýzlandýk.
En sonunda kader bizi de seçti,
Çift ayak yetmedi, üçe yaslandýk.
Dertleri býraktýk sandýk bir yana,
O býrakmaz bizi, açar yarayý.
Anladýk ki olmak gerek yanyana,
El ele, kol kola iþin kolayý.
Yaþlýlýk sefalet, gece karanlýk,
Gün olur bardaða elin uzanmaz.
Ölüm ne ki deme; sanma bir anlýk,
Geceler uzar da aydýnlýk olmaz.
Yollar pek uzadý, kaçýrdýk atý,
Þimdi "emmi" dedikleri yaþtayýz.
Bize bitti artýk gül saltanatý,
Selvili bahçede, yolda baþtayýz...
10.10.2018 (Arþiv)
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.