KALMADI
Ýþte son noktayý koydum kâðýda,
Çilemi yazmaya kalem kalmadý.
Bütün sitemlerim döndü aðýda,
Ruhumu sarmayan elem kalmadý.
Hayal deryasýna boþa yâr oldum.
Oltaya takýlýp, bir þikâr oldum.
Kýyýya attýlar, âþikâr oldum.
Dalgalý gönlümde mahrem kalmadý.
Bir kere aldandým gülün diline.
Baharýmý söküp aldý eline.
Heyhat boyun eðdim hazan yeline.
Tenimi okþayan meltem kalmadý.
Bir yük oldu kalbim sanki soluma.
Yetmedi kayalar bindi koluma.
Ýpekten halýlar gelse yoluma,
Ayaklarýmda hiç özlem kalmadý.
Aþka kucak açýp her gün hânemde,
Neyim varsa verdim az hazinemde.
Âhým kurþun gibi durdu sînemde.
Huzurlu dünyamdan dirhem kalmadý.
Ýnsan, fýtratýnda olunca garip,
Ummadýðý yerde bitermiþ nasip.
Hasta yataðýma gelse de tabip,
Yarama sürmeye merhem kalmadý.
Geçen yýllarýmý sildim özümden.
TÖVBELÝ’yim artýk, dönmem sözümden.
Hayat ýrmak ýrmak, aktý gözümden.
Tebessüm edecek bir dem kalmadý.
Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
...kalmadý iþte. Çin Seddi üstüne üstüne devriliyor sanki insanýn!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.