seni sevmenin ve özlemenin kaçýncý halini yaþýyorum
bilmiyorum
ama bütün evrelerinde de
avuçlarýma býraktýðýn aþk kokusu öyle güzel ki
bir an bile seni kalbimden çýkarmayý
aklýmýn ucundan geçirmedim
haklýsýn
tomurcuk zamaný gelecektim
kuþlar yuva yapmadan aðaçlarýn bahar dallarýna
kavuþacaktýk
leylekler dans ederken göðün yüzünde
aþkýmýzýn alfabesini kazýyacaktýk yine gökkubeye
ilk bahardan yaza göç etti mevsimler
gelemedm
gözlerinin bitimsiz þefkâtiyle baðýþla beni sevgilim
kucaklarken gölgen gölgemi
aþka doyamamak vardý
taptaze reyhan kokusu ve iki sütlü kahve eþliðinde
gün batýmýnda omuzuna yaslamak vardý baþýmý
âhhh ne çok keder biriktirmiþ saç tellerim
bilemezsin
parmaklarýnýn doksan dokuz zikri d’okunsa
her þey geçecek gibi
âhhh sevgili
kýrlardan papatyalar tak çocuksu gülüþlerime
savur hüznün küllerini kimsenin ulaþamayacaðý yere
bulutlara eþ gözlerimden öyle bir öp ki
unutayým yok oluþumun öyküsünü
en güzel masalýn ben olayým
simsiyah kuðunun kýrmýzý gagasýnda güneþ batarken
avut boynu bükük öksüzlüðümü
çocukluðumun bayram sevincini yaþayayým
senin diz(e)lerinde
gök yüzü siyahi yalnýzlýðý giyinmeden
rengârenk kelebek kanatlarýmla
gülümseyen kuþlarýn geçit töreninde geleceðim sana
o tren istasyonunda kýr çiçekleri elinde
BEKLE BENÝ.
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.