ZAMANDA ZAMAN!..
Hep hâtýra imiþ zamanda zaman,
Elimizde kalan, ah ile aman.
Vermiyor teselli baksam yýllara,
Yaman izleri var, olmuyor derman.
Kahrile çekerim hükm-ü zamaný,
Ne âhý yok oldu, ne de amaný.
Günü, geleceði dünden de kara,
Hükmünü sürdüren Hakk’ýn fermaný.
Sabýrla bekledim, þükürle tuttum,
Dilime geleni içime attým.
Kaçmadým koþuda baþka kulvara,
Acý tezgâhýnda hep tatlý sattým.
Nice silkeledi kaderin eli,
Ne âsi oldum ben, ne de bir deli.
Yoka erinmedim, sevinmem vara;
Rahman köprüsünden geçtim geçeli.
Nihayet zamanýn sonuna vardým,
Bilmedim sonunda neler baþardým?
Bir cürmüm var ise þâyet kazara,
Kerem et Allah’ým, Sen’dendir yardým...
05.12.2017 (Arþiv)
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.