BİR SENİN HABERİN YOK

Damla olup gözlerinden,
Aktým artýk en sonunda.
O sitemli sözlerinden,
Býktým artýk en sonunda.

Bu gönlümü yora yora,
Bilsen nasýl düþtüm dara?
Hayalimi dört duvara,
Týktým artýk en sonunda.

Ne býraktýn bak geriye?
Kulaðýma bir hediye.
Azabýný küpe diye,
Taktým artýk en sonunda.

Kâr ettin mi düþmanlýktan?
Þimdi aðla piþmanlýktan.
Ne yazýk ki insanlýktan,
Çýktým artýk en sonunda.

Gülsüz koyup baharlarý,
Kuruttun ya pýnarlarý,
Hiddetimden çýnarlarý,
Yýktým artýk en sonunda.

Gecesinde gündüzünde,
Âh çekince yeryüzünde,
Þimþek gibi gökyüzünde,
Çaktým artýk en sonunda.

Dert dayandý hudutlara.
Aþký kattým barutlara.
Son mermiyi umutlara,
Sýktým artýk en sonunda.

Çok özledim dumanlarý.
Dost edindim yangýnlarý.
Sensiz bütün mekânlarý,
Yaktým artýk en sonunda.

Diken oldun yollarýma.
Zincir vurdun kollarýma.
Geçip giden yýllarýma,
Baktým artýk en sonunda.

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: