Gidenle ölünmüyor

Onca çýglýklarýmý asýlý býraktým odamýn
Soðuk sessiz duvarlarýnda
Ne duyan oldu ne bilen
Yanan yüregin ateþini söndürmeye
Gözyaþlar yetmiyormuþ
Yok olup gidiþlerin
Arkasýndan ölünmüyor muþ meðer

Sana en çok ihtiyaç duydugumda
Her defasýnda olduðu gibi
Örtük Kapý önlerinde býraktýn
Simsiyah gözlerindeki görmemezliklerle
Örtün üstüme
Ýçindeki sevimsiz sözleri kusunca
Dindimi içindeki öfkeler
Oysa kimse bir hiç’in gidiþiyle ölmüyor.


Yanýmdaki bütün mutluluklar artýk boþ
Ýstediðini alabilirsin.

Annemin yokluðunu,
babamýn yanlýzlýgýna ortak
bir yaþam tutturdum.
Ölünmüyor ölenle nede gidenle dedim.
Yaþanmýþlýklar,hatýralar,anýlar ölüyor..
Sanki annemin dizine yatmadým
Elleri sanki saçlarýmý okþamadý
Ýçimde hissiz bir sevgisizlik


yok olup giden sevdaný
Hangi ömre erteleyim
Kader kaçýncý bahara yazdý
Zaman geçiyor durmuyor ki
Hayaller,umutlar ölüyor
Bütün þiirler baþý boþ kalýyor
Ne yazan ne okuyan kalýyor
Ve..
Ne gidenin,
Ne ölenin ardýndan;
ölünmüyor..
Yeri dolmayan boþluklar kalýyor.
Dolmayan,
Yanýmdaki bütün mutluluklar artýk boþ
Ýstededigini alabilsin.



Sosyal Medyada Paylaşın: