de! þaþanladým! ben hinci netçen gari va! çocuk avlýdan çýkasýya goca gapýyý çekesiya gapýnýn þýrkýldaðý düþesiya bekledim cümle ðapýsýnýn yaðsýz gullabýnýn sesini duysam da bi türlü Anþayý týðlamadan cayamadým aklým bomboþ ardýndan bakaðaldým neytçeðdim, neyttim seme ðibiyin ay bizi mgýz, ha deyincek gerisin ðeri dönemedim, dönüp de bakamadým adamca(ðý)za.. adamca(ðý)z taha hâlâ hanayda, dineliyo ayakda Anþaðül ðerisin ðeri ðelivice(ð)miþ gibi ardýsýra bakaðalmýþýyýn ðeri ðeli(r)se garabüber decen gari zuvudaðalmýþýyýn, donuzun donuz gafasý her þeye ererdi hani elim-aya(ðý)m çöt olmuþ gibi yerli gatli hötmetmeyo bana aklým bi ðarýþ havada . ne bile(yi)n bacým bu yaþa ðadak eve birini mi aldým “içeri buyur Ismayýl aga” dedim.. töbossun “aga” demiþiyin “va?!” o ne ðý!, aga mý olu(r) elin adamý sanki “Gara Musduk” belledim sanýsýn annacýmda Gara Musduk varýmýþ gibi “Musduk Aga” derimiþiyin gibi Ismayýl Aga ! adam sapýttý, ben de kendi kendime þaþdým donuzun aklý “ne agasý be!” þaþýrdým, þaþanladým eyicene depemden aþþa yandým.. gavrýldým eþþen eþþek gafasý ? “ayný ananýn südü mü var gursaðýnda” ayný bobanýn sülbünden mi endin geberesice öðeymin, emiþikmin yonusa evlerinde taygeldimiydin adam höyle eðiþdi emme; hala ayaðüsdü içerde ben eftikledim galdým hanayda netçemi bilemedim valla . biri týðlayodur deye mi geldi aklýma ne gene de saða sola bakýndým ün-ses.. kimsecikler yok etiraflarda sanki kim kimin umurunda “neytceðse etsin civaným” “isdeyen isdenmez” deye ðeliyo aklýma neytceðse etsin bana ne “hu” deyemeycen valla “-ý ýhh” esla bunca sene de(ðil) bi ömür sonura … onunan ayný evde olmak hemi de bi baþýmýza hu Alla(hý)n iþine bak.. bu nassý iþ gý, þaþ valla bi gören o(l)ssa el ne demez tefe ðorlar adamý bi ömür ha! anasýnýn þamý . netçemi bilemedim.. elim aya(ðý)m dolaþdý efdikledim “ben hala ürüyadayýn varsýn bobayeðit olmasýn varsýn köyümüzden biri hayalýmdaðý ðibi olmazsa olmasýn olmasýn emme neyye neyye bakmaz elimi dutmaz gucaklamaz, sarýlmaz þe(hi)rli ðibi duda(ðý)ma yapýþmaz sað elini sol biciðime atmaz ovþamaz, avkalamaz yatýrmaz ! ben mi þeyetçen seni donum yoð içimde hadi mi deyen ne deycen hinci o da biþiy demeyo ay bacým elimden ne ðeli(r) taha ne yapayýn ben samýt.. o gamýt.. hadi len! hadi sarýl bana nerelerdeydin o cöher varýkana” ? bana bi cesaret ðeldi aþdým aðzýmý, yumdum ðözümü “-nerdesin sen bunca fakýt ay yerler yeyesice sað mýþýn öldün mü etdiðim onca aðýt hiþ gula(ðý)na gelmedi mi eþitmedin mi baþýma ðelenneri len heþ aklýna gelmedim mi.. senin derdin ne çalýmýn kime ülen Ismayýýýll!; hadi beni geç dee anayýn ðözleri açýk getti! anan “Ismayýl” deye deye uruhunu teslim etdi . kaþlar tefa gördükçene sarýldý bana sarýldý sarýldý aðýt etdi ðarý halýcý ðýzlar Ismayýl Aðýdý ben “Gayýp Türküsü” dedim anayýn aðýtlarý herkeþleri a(ð)ladýrdý a(ð)lattýn cümle alemi herkes aklý erdiði gibi belledi ben türkünü hemen belledim . “gar eridi su yürüdü dallara çiðdem çiçek dal bezendi yapraða cemre düþtü, hava suya topraða gel de baharým gelsin gel de güleyin Ismayýll” … “yýllar sonra bir gadýn ana oldu sevdalýlar niþanlýlar gavuþtu hasret bitti ellere düðün oldu gel de bayramým olsun gel de öleyin Ismayýl” ! deye deye? sen böyle hasiret duydun mu hiþ len hiþ bu hasireti hak etdin mi senn Alla(h)p da belaný versin gel de baharým olsun gel de bayramým olsun gel de öleyin .. gelmeden gedesice gelmeye gomaya yermeyesice …. .. . .. .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.