Sayfa sayfa þiirler oturup saçlarýna Yazdýðým o yerleri yakarak gidiyorum Ýdam kararý verip kirpiðin uçlarýna Kendi boynuma bir ip takarak gidiyorum.
Geliþin çok güzeldi gönlümde çiçek açtý Bakýþýn güneþ gibi dünyaya ýþýk saçtý Uzaklaþýp unuttun aklýndan neler geçti Dönüp dönüp ardýma bakarak gidiyorum.
Sebebi nedir söyle var mýydý bir eksiðim Sesini duymadýðým günlerdi can kesiðim Ana, baba, yâr bildik kalp mühründür eþiðim Senin dünyandan artýk çýkarak gidiyorum.
Ne de çok yakýþmýþtýk gören bize imrendi Anlamadým bu sevgi birden bire kirlendi Kafandaki kuþkular sanki bir deðirmendi Bulattýðýn nehirde akarak gidiyorum.
Yazdýðým son þiirdir belki de en son türkü Dilindeki nameler beni yýkan tek korku Gizlendiðin o örtü yok ki ecel den farký Yaralanmýþ kuþ gibi sekerek gidiyorum.
Gitsem de bitmeyecek sevdan içimde durur Gömülürsem mezara benim visalim olur “Dilsiz Kalem” baþýný her gün taþlara vurur Hicran göðsüne hançer sokarak gidiyorum.
Yaþadýðým tek aþk’týn nasýl çabuk bitirdin Nefesine muhtaçken bana ölüm getirdin Sevmeye doyamazdým musallaya yatýrdýn Kendi kafama kurþun sýkarak gidiyorum.
Ýsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmet Bozkurt DilsizKalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.