KÖREBE

Burada nefes alsam da,
Bu þehir güzel kokmuyor bana,
dizlerimde inatçý bir yorgunluk.
Caddeler, sokaklar, insanlar

tanýdýk gibi gülmüyor yüzüme.
Bu þehir hiç benzemiyor yurduma.

bastýðým bu kaldýrýmlar,

gezdiðim yerler,
ayaðýmda nasýrdan bir kelepçe.


Ayný gökyüzüne baksam da,
Sanki her vakit gece.

Ah bu sýlayý düþüncelerim de avutan
zaman,
körpe körpe umutlara,
sancýlý bir hasret gibi damlýyor yanaðýmdan.
Burada bulutlar hayal kurmuyor benimle,
Bu insanlar biz gibi konuþmuyor,
sohbete gül sunmuyor yüzleri,
rüzgâr ýlýman esmiyor.
Buralar buz gibi bir gurbet
Varlýkta,yoklukta,
Bir gün kavuþur Elbet.

Bu þehrin
kokusu, genzimi daraltan bir bataklýk,


Bu þehir gözlerimde biriken
fersah fersah uzaklýk,
Ve bu þehir yalnýzlýðýmýn üvey annesi.
öfkeli bulutlar gökyüzüne gebe,

ve koltuk deðneðim gurbet,

gözlerimde her zaman körebe.

Resul Bayraktar
01.07.2023
14:12






Sosyal Medyada Paylaşın: