Bugün de aymýþ güneþ, aydýnlanmýþ bütün Ýstanbul. Gökyüzü pýrýl pýrýl. Merhaba yeni gün. Merhaba yaþam. Merhaba doða. Þükürler olsun, bugün de hayata gözlerimi açtým. Þükürler olsun, adýna yaþamak denirse eðer, bugün de yaþýyorum. Alelacele tuvalete girip, ardýndan duþ alýp, balkona koþuyorum. Maþallah sokaklar çok hareketli. Bugün bayram sabahý; yürek taþýdýðýný iddia eden her bir kiþi, tilki kurnazlýðýna bürünmüþ! Akrabalar; akbaba olmuþ. Komþular tam bir sessizlik içinde! Gün aðmadan; avýný henüz yakalayan bir baykuþ edasýyla hareket ediyor herkes. 85’indeki Mehmet amca uyuyamýyor eskisi gibi. Bakýn o da balkonda. Þu zýkkým sigarayý býrakmadý gitti. Halide teyze; þimdi rutin haline getirdiði mis kokulu kahvesini hazýrlayýp, az sonra; tepsiye koyacak ve elleri titreyerek getirip, tebessümle; Mehmet amcaya ikram edecek. Ah be garibim, þu Ali bey yok mu, Ali bey, içim burkuluyor görünce. Henüz emekli oldu biliyor musun? Üniversitede okuyan iki çocuðuna yetiþtirebilmek için, sabah ezanýnda uyanýr, metro’nun hareket etmesi için saat; 06:00 olmasýný bekler durur. Fatma teyze bir alem ya, obsesifim deyip, son surat temzliðe giriþmiþ. Cemal amca mý? Diþlerini gýcýrdatýp duruyor þimdi. Baðýmlý garibim. Hele bir kahvaltýsýný yapsýn, þarabýný aldýðý gibi sahile koþacak. Þair Efkan mý? Tuhaf bir kiþilik. Bütün dünyasý edebiyat ve sanat! O da oturmuþ, þiir örme derdinde! Kim bilir hangi okuyucunun bam teline dokunup, hangi yüreði okþarken, hangi gözlere yaþ düþürecek! Tabii ki çapkýnýmýz Hanifi’yi de unutmamak gerek; mavi boncuk daðýtýrken mahallenin kýzlarýna, baþka bir mahallede, Umay’a, Aybike’ye evlenme teklifi edecek serserinin biri. Emre mi? Tam bir iþkolik. Kos koca þirketi o kurtaracak sanki. Koltuðunda dosyalarla gidecek, mesai bittiðinde dosyalarla dönecek. Tabi Ýstanbul burasý. Her gün, her bir mahallenin, her bir noktasýnda, farklý cümbüþ çalýnýr. Yaþamda çaresizlik ya da mahkumiyet bu olsa gerek; iyisiyle, kötüsüyle her yeni güne yeni umutlarla uyanmak isterken, onlarca umutsuzluk, onlarca çaresizlik, onlarca kývranmayla karþýlaþmak; ne Ýstanbul’un, ne de Ýstanbul’un kaderidir böyle. Kasýrgalarý giyinip, fýrtýnalarla saç taramaya benzer Ýstanbul’da yaþamak!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.