GÜLERİM
Feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
. . _ _ / . . _ _ / . . _ _ / . . _
GÜLERÝM (zû – kafyeteyn = iki kâfiyeli)
Dizlerin tutmasa birden, çöle yatsan gülerim.
Bir serap sonrasý kalkýp, ele çatsan gülerim.
Nâr-ý hicrânla sarýlmýþ, suya küskün bu beden.
Nispet olsun diye kumdan, göle batsan gülerim.
Bâb-ý esrâr dil-i þeydâ, bana neþvem eþ iken,
Âþikâr eþk pýnarýndan, çile tatsan gülerim.
Kime cânân, kime dûçâr oluyorsan yanarak,
Sönmeden kalbini bir gün, küle katsan gülerim.
Gülþenin solsun üzülmem, kuruyan gonca gülü,
Nev-bahâr içre umutsuz, yola atsan gülerim.
Onur aþkýn pazarýndan sana çok zor alýnýr.
Bozdurup vasfýný ol dem, pula satsan gülerim.
Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.