Sebepsiz İntiharım Olurdun

Ben gözlerinin rengini düþledikçe
Kuþ sürüleri geçerdi içimden
Düþ ertesi bir gündü
Beni uçurum uykularýndan uyandýran
Bir var/mýþ, bir yok/muþtu umutlarým
Bir Akdeniz akþamýnda
Günahlarýma sarýlýp uyurken

Bütün sevdalarý düþman bellediðim günlerde
Gözlerin çarpardý içime
Kuþlar havalanýrdý o an
Yapayalnýz kayalýklarýmdan
Çýðlýðýma kimseler dayanamazdý
Ben ormanlarýnda kaybolurdum

Güneþin öte yüzünde
Sevinç körebe oynardý akþamlarla
Yaðmur mevsimini andýrýrdý gözlerin
Tanrýlar utanýrdý köpüklerine battýkça
Yolumu yitirdiðimde derinlerine saklanýr
Sebepsiz intiharým olurdun

Seni özlediðim zaman
Yorgunluk telvesi dökülürdü yüreðimden
Nehirlerle birlikte yürür
Aþkýn daðlarýndan düze inerdim
Ýçimdeki ebedi sevdalardan topuklarým kanar
Aðlamazdým

Ýçimdeki i mgelerle büyüyen kýz
Sessizce el sallardý bana
Acýlý bir geçmiþ yansýrdý oysa desenlerimden
Hüznün bütün istasyonlarýna uðrar
Ama asla yýkýlmazdým
Yollarýmdaki çýðlýklara ve barikatlara aldýrmaz
Yaþamýn çiçeðe kesen yüzünde
Seni arardým

Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın: