EY! İNSANOĞLU! ECELLE SÖZLÜ, ÖLÜMLE NİŞANLIYIZ.

Bunu bil!
Tesadüfen geldýk! mecburi yaþýyoruz, bu hayatta...
Vakit neyi gösterirse göstersin...
Ecel ile intikamýn zamaný yoktur...
Hele, kaçýþý hiç yok!
Ecel yakýn veya uzak...
Lüküs hayat zaten bir tuzak...
Sana yaþamayý deðil...
Yaþarken nasýl insan hayatýný öldürür...
Onu anlatayým...
Bak!:
Hep kötü arkadaþlar seçtin...
Onlara uydun!
Baþtan çýktýn...
Kendini zefke, sefaya verdin...
Unuttun insanlýðýný...
Umursamadýn!
Hayatý...
Yaþamý...
Ýnsanlarý...
Yaptýklarýn yanlýþlarý...
Saðlýðýna dikkat etmedin...
Gecelere aktýn...
Ýnsanlarý gereksiz yere kýrdýn...
Paralarýný har vurup, savurdun...
Yetmedi...
Elde avuçta ne varsa sattýn...
Oda yetmedi...
Borclandýn...
Ama borcunu ödemedin...
Üstelik, üstune yalan da söyledin...
Ýnsanlarý oyaladýn!
Kandýrdýn!
Salladýn!
Hem itibar kaybettin...
Hem, saðlýðýndan oldun!
Neden!
Niye? Diye...
Ýsyan ettin...
Piþmanlýk duydun...
Ne piþmanlýk, ne de isyan!
Derinden bir keþkedir insan…
Onun için, son piþmanlýk fayda etmez..
Piþmanlýk, Azrail gelmeden...
Senin içinden gelmeli!..
Nefesler birer birer, bitti...
Ömür senin için son yaþa geldi...
Hiç, ummadýðýn bir ân...
Azrail baþa gelir!
Bunu bil!
Baþa gelen çekilir...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: