Þimdi gidiyor musun biçare býrakarak Bakýþýn kurþun gibi vurdu daðladý geçti Yetim kalan gönlümü ataþlarda yakarak Mazhar-ý tecellimiz gözüm aðladý geçti.
Son gecemiz di senle þimdi bu son günümüz Vuslata erdik derken aný kaldý dünümüz Yine hicran geldi bak gurbet oldu yönümüz Lâl dilim dur demedi, gönül söyledi geçti.
Üzülme sakýn sunam, bir gün doðacak güneþ Sende deðil kabahat benim ömrüm çilekeþ Yaþadýðýmýz her an, ne hayaldi ne de düþ Gelirdim ardýn sýra kader baðladý geçti.
Sensizliðin sabahý bana zindan göründü Bomboþ kaldý bu þehir karanlýða büründü Bakakaldým ardýndan bu can yerde süründü Elveda... baðlarýmý, viran eyledi geçti.
Hallerimi sorma hiç Dilsiz burda ölüyor Kuþ sesleri gelmiyor hasret baðrým deliyor Efgâným geceleri gökte yýldýz eliyor Nehirlerim kururken elem çaðladý geçti.
Bakma öyle Maral’ým yandý yüreðim yandý Sensiz kalan ellerim Temmuz ayýnda dondu Böyle erken gidiþin en acýmasýz sondu Boðazýma sicimi o yâr düðledi geçti.
Ýsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)
Mazhar-ý tecelli : tecelliye eriþme, yansýmalara ayna olmak
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmet Bozkurt DilsizKalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.