Göcük Ay

GÖCÜK AY

Göcük ayýn altýsý karakýþýn baþýydý
Görünen, zelzelenin çatýk kara kaþýydý
Yýkýlan, hayatlarýn tuðlasýydý taþýydý
Betonlar arasýndan bir ses soluk çýkmadý
Hiç bir þubat bu kadar üþütmedi yakmadý

Mahþerin ortasýnda düþler gülüþler bitti
Enkaz altýnda sessiz çaresiz canlar yitti
Issýz bir veda ile güneþ doðmadan gitti
Zaman durdu, gök çöktü, sular dondu akmadý
Hiç bir þubat bu kadar üþütmedi yakmadý

Karanlýða gömüldü çýt çýkmadý diyardan
Can pazarý yaþandý yollar kapandý kardan
Kimi "evladým" dedi kimi ayrýldý yardan
Ölüm uykuda buldu yedi yedi býkmadý
Hiç bir þubat bu kadar üþütmedi yakmadý

Vatanýmda hüzün var neþeye gölge vurdu
On bir ilim harabe Azrail pusu kurdu
Seksen milyon el ele dimdik ayakta durdu
Yüzyýlýn felaketi kardeþliði yýkmadý
Hiç bir þubat bu kadar üþütmedi yakmadý

Afetlerde, savaþta pes etmedik yýlmadýk
Sevinçte ve tasada ayrý gayrý olmadýk
Hür doðduk hür yaþadýk esarette kalmadýk
Birlik oldu milletim baþka söze bakmadý
Hiç bir þubat bu kadar üþütmedi yakmadý

Sevgi, saygý, hoþgörü, insanlýktýr yolumuz
Merhametle sararýz kýrýlsa da kolumuz
Meskenimiz gülizar, incinmesin solumuz
Bu topraklar göðsüne baþka çiçek takmadý
Hiç bir þubat bu kadar üþütmedi yakmadý
Sosyal Medyada Paylaşın: