ÜÇ ŞİİR

HANZEHREMAH

Bir düþünsene yüceler yücesi Allah
Bizi kullarý etmekle þereflendirmiþ
Yoktan var etmekle onurlandýrmýþ
Sayýsýz nimetiyle ayaktayýz ey can
Sonsuz kusursuz Rabbimizi tanýmaktan
Daha muhteþem ne olabilir ey Masiva!
Sayýsýz ihsanlarýn üstünde yüzüyoruz
Ýçimizde evrenler, dýþýmýzda evrenler!
Teþekkür et þükredebildiðin için bile!
Bir düþünsene eþref-i mahlukatý insan
Alçaklar alçaðýna düþen yine nice insan
Yaþamak savaþmaktýr gardýný düþürme
Kötüler gecesinde bir hilaldir iyiler
Bir düþünsene yürek çýldýracak gibi ey
Öyle bir Rabbin kuluyum ki daha ne isterim!
Rýzasýna ermektir en muhteþem baþarý!
En görkemli hürriyet O’na köle olmaktýr.
Cümlemiz aciz kalýr O’nu anlatmaklara...
Alemler kalem olsa yetmez hiçbir mürekkeb!
O yine kendisini anlattýðý gibidir!
O’nu yine yalnýzca kendisi bilebilir.

1444



SEMAHÝYAH

Alçaklarý alçaklýðýyla baþbaþa býrak
Sen yüceye bak, gördükçe yüksel ey cevher
Güzelliði yaratandan daha güzeli yoktur!
Ýhtiþamý yaratandan daha muhteþemi yok!
Teslim ol ve boyun eð: sonsuz mutluluða er...
O kusursuz huzura kavuþ muhabbetiyle
Mukaddes rýzasýyla ulaþ tamamlanýþa
Dinsin yarým kalmanýn hazin çaðlayanlarý
Dünyalarýn dolduramayacaðý boþluðun
Sonuna kadar dolsun ilahi hoþnutlukla
Anne, kardeþ, evlat, yar! Sevdiðini O verdi!
Katrilyonlarca ihsan içinde yüzer ömrün
Farkýna var göklerin, kurtul sýð zindanlardan!
Nefsine hapsolmanýn köleliðinden kurtul!
Özgürlüðü yaratana kullukla özgürleþ!
Nereye dönersen dön karþýndadýr kudreti...
Varlýklarla yokluklar emrine amadedir
Tümü yoktan var eden elbette tüme hakim
Kýmýldamaz atomlar dahi izni olmadan
Cümlemiz tarife utanýr acizlikten
Harflerimiz yetersiz kalýr anlatýþlara

1444



HÜMAHÝYEH

Sonsuz kusursuz saltanatý önünde
Gücüne boyun eðen bütün herþeyle
Beraber, O’na teslim olduðunu hisset!
Bütün secdelerinde, cümle rükularýnda!
Yüceliði yaratan mutlak büyük Rabbine...
Eðildikçe yükselir yaratýlan!
Þerefle dizini var edene diz çökmekten
Daha þerefli iþin zinhar olamaz ey can!
Kimseler geçemez diklenerek bu kapýdan!
Edeb ile gelmeyen rahmet ile gidemez
Haddini bilen adil yüreklere ne mutlu!
Ne mutlu ihtirasa esir düþmeyenlere!
Kýskançlýk zindanýna hapsolana ne acý!
Ne acý doruk varken çukura düþenlere!
Derinlere indikçe týrmanabilir insan...
Caný kaslý olmayan varamaz bu zirveye!
Kanatlan, Allah’ýn aþkýyla kanatlan da gör
Kanat bile þaþýrýr bunca uçabilmeye
Kadim sevda öyle bir uçurur ki inceyi
Sevda dahi bilemez uçanlarýn yerini

1444








Sosyal Medyada Paylaşın: