bobam denen ellere ðalasýca, singildeyesice , öz be öz kendi çocuklarýna deði(l) de taygeldilere saa(hi)p çýkdý eyi mi belki üsdüne de almýþdýr emme; bana ne! “beni ki benden getdikden keyri” malýnýn hepiciði bana ðalsa neneyen e(h)tiyacým da yok, eyvallahýmda ýhý hurada bi dünek sa(hi)bý da benin umurumda bile olmadý valla-billaha “ölmüþ eþþek gurtdan gorkar mý” len yaþarkana ne hayrýný gördüm neneyeyin meresinden ne hayýr beklecen bi ðün bobalýk mý etdi mülcem emme neçcen.. de get Allasen! Ismayýl!. . ulen donuz mezerinde yatasýca! biz de senin sulbünden endik iþde yaa.. gardaþlarýmdan uzak, ben dedemgilde onnarý gördükçene analýðý duydukçana, a(ð)laya, a(ð)laya içerim yana yana bi(r) tenesine saa(hi)p mý çýkabildim, sabi-sübyan yeniyetme gaderin gülmedimi ðülmez ðeder gari kendi baþýný düzemeyen gelin baþý düzer deller ellerde neler var neler neyde-bili(r)dim elimden ne ðelirdi Ismayýl! . þükür emrine; elime düþmedi donuz bobam.. elimden geleni eder miydim bilemen emme hep taha beterini hayallardým, neneyen Allah da bana soval etmezdi onnardan.. neye.. o köy senmin, bu köy þenmin, satdý olmadan gedesice analýðým durdurtmadý meymanatsýz, garnýdar, gara suratlý, ðara-ðarý çekdiklerimi, onunkunnar da ona; eyi yaþatdý garným burnumda bi ðün ta(ham)mil etmedi zilli hemi de hazýrýmýþ gibi öte yüze aþýrývi(r)di goca üsdüne goca.. hay olmadan gedeydi hepiciði, çocuklar onun, bunun, þonunn, ötekinin emme bobalarý kim oluþa ossun.. bana ne hiþ birine, kimselere deyemesem de bana ðöre hepiciðinin bobalarý senidin Ismayýl.. .
biri hurda çýrak, öteki baþga yerde himaye hepiciðine sahap çýkdým nehayetinde þükür, biri ötekini öðey bilmedi gene de “Anþadudunun o(ð)lu” dediler hepiciðine de Gýzýmý da beni de Gara Musduk sahaplandý düðürümden Allah bin kere ýrazý ossun, Teslime aba sizlerinde baþýnýz sað ossun emme o bobam olacaða, içim hiþ ilimedi zati kimseye de gerek galmadý, analýðým ona öyle bi çekdirdi kii bana ðalý(r)sa buynuzladý da! emme bana ne, bin beter ossun imi anamý çoð aradý, çook olmadan gedesi garip anaca(ðý)zým onu adam etdiydi “bin beter osun iþallaaahh” ondan þundan duydum da içim kýl gadak titiremedi umurumda bile olmadý vallahi.. bobam? laletdayýn biriydi olamadý, olmadý, olamazdýn emme sen aslannar gibi sen..?, sen dayýma hep varýdýn Ismayýl . emme sen.. sen Ismayýl!.. Ismayýlýýmm oldu bitdi baþgasýný bilmedim, tanýmadým sen olmasan ben canýmdan da, dünnamdan da geþdiydim vallaha bu ðece capcanný dalyan ðibiydin ürüyamda “gak gý!” dedin; “n’oluyon gý” gavýþcaz taha “günahýsa günah” dedim yekdepden ordan dürelendim gakdým, hemen vallaha-bilaha her zerresini yaþadým sen "yörü" dedin ben; seðittim mardým Ismayýll.. . “yaðmýr yaðar suyna dolar dereler içerimi acýtmayo yareler gurbet elde ölüp galsan yad eller kimsesizler mezerine defneder dovam Allah sana yardým eder.. Ismayýl..” .. “emme yok mu; derdin beni del eyler burdan sana yörünmeycek yol eyler gurbet elde galsan seni yad eller iki kürek topraðýnan defneder dilerin ki Allah seni hýfz eder Ismayýl..” … “ya ben ne edeyin nere ðedeyin Fer(h)at gibi daðlarý mý deleyin “huradayýn” de de uçup geleyin insan sevdiðini cana defneder o dünnamýz Cennet olur, etme keder Ismayýl..”
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.