Aþk… Bir büyük varoluþtur Onu tadanlarýn yüreðinde Ýnsanýn kendi bedeninde ve ruhunda Kýrarak kabuðunu Yeniden doðmak gibidir Doyumsuz anlar yaþarken Cennetten köþeye dönen ilinde Yediveren güllerin arasýnda Bülbül beslemektir dilinde
Özlem... Uzak, yakýn her nerede olsa da Sevileni yüreðinde aramaktýr Yokluðunda… Yüreðine vurulan prangalarda Yoksun ve yoksul hissetmektir kendini O’nsuz… Emsalsiz zulümlere uðramaktýr Yýkýp geçemezken bendini
Ayrýlýk… Yok olup gitmektir Kendi içindeki kapkara dehlizlerde Arþa çýkan alevlerde yanarken Ve boðulurken gözyaþýna Bir damla sudan mahrum kalmaktýr Hüzün deryasýnda aðlarken bir baþýna
Hasret… Gözlerde yaþ, Dilde ah-ü zardýr Yüreklerde sancý Bu hal böyle geldi Böyle de sürüp gidecek ebedi Çünkü… Ne yolcu vazgeçecek seferinden Ne de onu aðýrlamaktan, hancý
Ölüm… Kapanmayan yaralar varken sinede Kurtuluþtur dertlerinden çoðu zaman Ne sevgiliden fayda Ne tabipten çare ummadan Ve el açýp yakararak YARATAN’ a “El–Aman”…
19.06.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
AYDINK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.