SAKLAR

-- -- .  / . -- -- .  / . -- -- .  / . -- --

Mef’ûlü / Mefâîlü / Mefâîlü / Feûlün

SAKLAR

Baþ tâcým esef oldu, yüküm lâl dil-i sûzân.
Her sýrrý büyük daðda, kýþým cemreyi saklar.
Þol dîdelerim sanki her an derdime burhân.
Hüzzâm ve hicâz çalsa buruk nâðmeyi saklar…

Mahrûm kalacaksam da zamânsýzca bahardan,
Devrilse de çýkmaz ki inat âli çýnardan.
Yaðmur ýrak olsun tek, adým çýksa civardan,
Bir âb-ý hayât içre dilim cümleyi saklar…

Gezgin mesut olmaz ki, hayâtým yine durgun.
Dostlar bana bir çâre, yolum dostlara meftûn.
Nâdân gibiyim belki, baþým belki de mecnûn.
Ýmrûz durumum böyle, yarýn bilgeyi saklar…

Dünyâda esas aþka tutunmaktý günâhým.
Bak âteþ-i ter doldu açýk, sâde külâhým.
Bir zerre kadar yokmuþ ümitlerle felâhým.
Eyvâh bana geldikçe, lebim hândeyi saklar…

Yýlgýnca ömür geçti, bir an durmadý âfet.
Haþmetli cömert tâlih, utandýrdý nihâyet.
Her rýzký yaratmýþken asýl Ol Yüce Rahmet,
Hýrkamdaki cep þimdi küçük behreyi saklar…

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: