CAN BABAM

Duvarda bir fotoðraf yýllar yýllar öncesi;
Baktýðýmda çýldýrýr, dilde ‘Babam’ hecesi;
Bir olur yetimlerin, gündüzüyle gecesi;
Aklýmda, sen gidince, o yetim çocukluðum;
Ne yaptýysam gönlümde, hiç dolmayan boþluðum…

Bayramlarda canlanýr boynumun bükülüþü;
Dur desem söz dinlemez yaþlarýn dökülüþü;
Uzaklarda bir baba ve bir çocuk gülüþü;
Küllenmiþ yangýnlarýn yeniden þahlanmasý;
Buz tutan yüreðimin yokluðunla yanmasý…

Esirgeme rüyamda, koklayarak sarmayý;
Bir nasýlsýn demeyi bir hal – hatýr sormayý;
Çoktan unuttu dertler dermanla sarýlmayý;
Düþlerimde sen varsýn çekilmiþ köþesine;
Tavþankaný çayýyla dem koymuþ neþesine…

Koca ömrün varisi mezarda taþlar artýk;
Tahliye emri ister gözümde yaþlar artýk;
Uzaklarda kol gezer sensiz bakýþlar artýk;
Yýllar geçti, tehirde mutluluk tahliyesi;
Bizde kaldý neylersin yetimlik ihalesi…

Senden kalan mirasým, oðlunum havle gibi;
Her zorluða direndim yýkýlmaz kale gibi;
Öyle sessiz – sedasýz söylenen naðme gibi;
Görenler ‘kaç yýl oldu’ gidiþini soruyor;
‘Babam’ sözü dilimde kelepçeli duruyor…

Ali ALTINLI – 19.06.2023
Saat: 14:50

Sosyal Medyada Paylaşın: