okumuþun hali bir baþka oluyor derdi eskiler
gün görmüþün de öyle
görmemiþin de
bense hep yazanýn halini düþünürdüm
sonra yazdýranýn
baktým ki kimse düþünmüyor ben gibi
ne gerek var dedim düþünmeye
taþýnmaya
yoktan yere
var olmaya..
üstelik gününü dün ederken herkes
yaþayarak
kimi öldürerek
kimi dirilterek
kimi severek yapýyordu bunu
kimi sevmeyerek
hayattan randevu alýyordum bazen yaþamak için
sýra gelene dek o kadar zaman geçiyordu ki
hevesim kaçýyordu sonunda
peþinden keçiler
trenler
metrobüsler..
hep geç kalmýþý oynuyordum erkenci biriyle
sahnenin tozunu alýp
ayný tozu yutturuyordum seyirciye
nihayet perdeler kapandý
olmuþla ölmüþe çare yok derdi hep eskiler
bense olacaðýn önüne geçmek istedim
öleceðin de önüne
geçebilseydim..