Bir sessizliðn avlusunda bulmuþtum seni Üstümüz baþýmýz piþmanlýk Zihnimiz çilekeþ Rüzgarlar kadar daðýnýk Susamýþlýktý bizi yaklaþtýran Uzaklaþtýran yýpranmýþlýk Oysa bilmeliydik hiç kimse kendi portresini yapamaz tek baþýna Ne kadar fýrça darbesi vursada hayata Sessizlik seni avucunda tutuyordu Beni yorgunluk Fýrtýnalar kopsada içimizde Bir mezar kadar durgunduk Tanýþmak istemedik belki de birbirimizle Seninki kendinden firardý Ve zehirli ay ýþýðýndan Benimki umutsuz bir akþam voltasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat halıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.