Gece sýzýyor yüreðimden içeriye Kim bilir kaç þafakla bitmeyecek Kaç günün güneþini Güneþten saymayacak yüreðim
Rüzgarda bile yoksun Bulutlarda Gözümü kapadýðýmda bile O kadar yoksun ki… Ben bile yokum Koyu gölgeler gibi anýlar var sadece
Gidenim hiç olmadýn ki Bir tas su yerine Kalbimi döktüm gözlerimden Ýþ iþten geçince Günlerce
Saçlarýn dolanmasa hayallerime Gülüþün bölmese ikiye anlarýmý Yangýn baþlamasa söndüðü yerden Unutulmak senin hakkýn
Var olsaydým keþke Yokluðunu fark etmeyecek kadar Ya da yok olsaydým Hissetmeyecek kadar Ya da pir-u pak olsaydýn keþke Hatýrlanmaya deðecek kadar
Gidenim deðildin Seni giderken görmedim ki Senden sonra kirlendi tomurcuklar Bahar koptu orta yerinden Çýðlýklar saplandý beynime Ama nafile Gelenim de olmadýn Sen hiç benim olmadýn ki! Vurgun yemiþ cemreler gibi Kimdin o zaman sen? Bunca zaman Hangimizdik Arafta olan? Ve hangimizdik Cehennemi hak eden?
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat halıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.