Sýrýlsýklam sevincini damýtarak köklerinden Bu köhne hayata karþý yine de baþ kaldýrmýþsýn nazlý gülüm Sakýn düþmeyesin þaki bedbaht’larýn eline Sakýn düþmeyesin namertlerin arsýzlarýn diline Donuk yazlarda çið düþmesin sam vurmasýn teline Koparmasýn dalýný kimseler sen dalýnda güzelsin Temiz ellerin köpürttüðü sular þefkatle damlasýn üstüne Aþk ile seni söylesin bülbüller dalýna konsun Sevdasýna açan nazlý gülüm beni duyuyor musun
Sen taze açmýþ bir gül ben diken bile deðilim Bir metafor soyut kavramlar kargaþa renk deðiþtirir düþüncelerim Sessizlik aðýr bir sis gibi çöktüðünde omuzlarýma Bun gönlümde azar üzüntüye adanýr tüm saatler Akdem þarkýlar söylesem dilimde büzüþür Gün batýmý gölgeler tutar hapseder beni nazlý gülüm beni duyuyor musun...
Bun= Ýç sýkýntýsý Akdem= Kendimden eski Þaki= Haydut- yol kesen Metafor= Baþkalaþým
Ekrem Saygý 15.06.2023 Mudanya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ekrem SAYGI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.