Akýl mesafesine hapsetti kendini Sessizlik aðýr bir sis gibi çökse de omuzlarýna Güç bela kalktý uzandýðý yerden Elif gibi doðruldu Kýyam’a durdu gecenin sessizliðinde Umut daðýttý umudu kötürüm insanlara Efil efil döküldü bulutlardan Yaðmur oldu sel oldu Dalga oldu denizinde Kýyýsýnda yok oldu...
Karanlýðý parçalarken dolunay Ýkiye böldü gecelerini Önce bir kýzýllýk çöktü topraða Ardýndan yükseldi tanyeri Çiði düþtü havanýn Sonra grileþti gökyüzü Sert esti rüzgarlar Yaþarken öldü Düþtü tutunduðu dalýndan Topraðýna kavuþtu bir yaprak...
Ekrem Saygý 09.05.2023 Mudanya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ekrem SAYGI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.