Sevdâ kâþânesi durmaz direksiz,
Aþkýn dîvânesi olmaz yüreksiz.
Rab’bim muntazýrdýr herþeyi görür,
Hakk’ýn zuhûratý onmaz dileksiz.
Umma sen kimseden biran inâyet,
Hakký bil, insafa eyle riâyet.
Zerreye can veren O’dur unutma,
Ölsen de halinden etme þikâyet.
Geçmeden daðlarý düze çýkýlmaz,
Baharý görmeden yazdan býkýlmaz.
Gönlünle bakarsan iyi görürsün,
Allah’tan korkmayan kuldan sýkýlmaz.
Hakk’ý tanýmaktýr kendini bilmek,
Halký anlamaktýr özüne dönmek.
Sen bu dengelere riayet eyle,
Marifet Halik’in gözüne girmek.
Anlayana derstir bu dediklerim,
Bildiðimden çoktur bilmediklerim.
Tam belle, düþün de yabana atma,
Hakk’ýn diliyledir söylediklerim.
Sözün özü, hep haddini bilmektir,
Bir de var ki; yetim yaþý silmektir.
Aç açýk gözetmek kulluk görevi;
Tek mutluluk Hakk yolunda ölmektir.
(09.06.2005) (Arþiv)
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.