Kalbimin meydan muharebesinde bir yýðýn çýðlýk, Ciðerlerime yine bin cehennem sýðdý, Aradýðým ipincecik ama sýmsýký bir baðdý, Bu dumanlý karanlýktan, bu soðuk yalnýzlýktan yýldým.
Boncuk boncuk hüzün ve acý terledim, Kadere kýsmete deðil aþka içerledim, Yankýlansýn diye kulaklarýmda iç sesim, küfre indirgedim, Artýk öylesine kuytu, öylesine boþ, öylesine köhne biriydim.
Kelimelerim tekrarladý kendini, Tekrarladým kendime þiddeti, Solmuþ çiçeklerin kokusu sindi üstüme, Görünen bir köyüm yine de kýlavuz isterler, Bazý kahýrlar binlerce yýl dövülür içimde; Bir türlü telaffuz edemem, Yaþamaktý benim kostümüm. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.