Bu aralar yine yitirdiðim gençliðimle bir olmuþsun, Batýk bir gemi edasýyla hüzün denizinde deli dalgalarla, Hoyratlýða çaðlar durursun yine beni üzme telaþýndasýn...
Bitmedimi pervasýzlýðýn gönül yetmedimi dün ettiklerin, Ne istersin gönül ne istersin sus pus olmuþ dilimden, Gecenin karanlýðýna sýðýnmýþ esirin yorgun bedenimden...
Bu ne telaþ gönül tükenmiþ cümlelerde kaybolmuþ eskiyi ararsýn, Durur iken acýlar baðrýmýn derinliklerinde paslý prangalar vurulmuþ, Kýrýk sazýmla onca maðlup saydýðým sözleri sarf etmemi istersin...
Kahrolasý yine hangi gecenin zifiri karanlýðýnda ýþýða hasret kaldýn, Ýsmi konulmamýþ derterin sayfalarýna gizlenmiþ vuslata doðan, Þevki vefasýzlýða vuran dündeki ay ýþýðý peþine beni sürüklersin...