Bu akþam kaldýrýmlarý otlarla biten, Viran bir þehrin kuytu bir sokaðýnda, Hüzüne sert esen bir rüzgar eþliðinde, Yýllarýn esareti ile nemlenmiþ kirpiklerimle, Bir þiþe mey ile sönmüþ bir sokak lambasý altýnda...
Kýstým bendeki onca acýlarýn vede her bir þeyin sesini, Solmuþ baharlarýmla vakit kendime þunu söyleme vakti, Kader yýllardýr yaþama arzusu ile yanýp kavrulduðum, Yaþayamadýðým hayatýmýn bütün muhasebesini yapýp, Her bir þeyi oluruna býrakýp duygularýmýn mezarýný kazýyorum...
Ýsyana tüten dumanýnda kaybolduðum bir dal sýgara eþliðinde, Hiçe feri kaymýþ gözlerimin vede arsýz uslanmaz yüreðimin, Þu sözlerle selasýný okuma arzusu ile seher vaktini bekliyorum, Daha fazla zorlamanýn bir anlamý yok be kader, Þu an benim olmayan dünde benim deðildi deyip yine ölüyorum...!