eylül çoktan gelmiþti gönül aðacým yapraklarýný bir bir dökmeye baþlamýþtý ýslanýyordu yüreðim sonbahar gözyaþlarýmla seni düþünüyordum oysa oturmuþum bir kenara titriyordu ellerim
yalnzýlýðýn sarmýþtý bedenimi sen de terk etmiþtin beni göçmen kuþlarý gibi üþüyordum gelip sarmaný bekliyordum kollarýnla beni sýmsýký rüzgar koparmasýn aþkýmýzý dalýndan
yazdan kalma güneþim daha ýsýtmýyordu yüreðimi sonbahar rüzgarlarý esiyordu yüreðimde dalýndan dökülmüþ yapraklarým savruluyordu yerden yere Sosyal Medyada Paylaşın:
ASYA HUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.