Þirinköyde bir düðün bir bayram havasý Cemreler eþliðinde ilkbahar geliyor Ýçenin kanamadýðý, derdin devasý Abý hayat suyunu daðlardan salýyor
Böyle bir mevsimde bastým o topraðýna, Gönülden gönüle çekildi sanki köprü. Çok sevdim örnek alýnasý ahlakýna, Dostluktan ziyade, kardeþlikten ötürü.
Dili tatlý, içten, üstelik güler yüzlü, Tez canlý, diþ kirasýný verir hem peþin, Sohbeti hoþ, öyle boþ deðil; doðru sözlü, Kalbinizi dokunur; adý, Mehmet Meþin.
Ayný yolda, ayný istikamet üzere, Yürüdükçe köprümüze baðlandý perçin. Baktýðýmda aþina olduðum bir çehre Neydi ona bana yoldaþ eyleyen, niçin?
An geldi yol gösteren bir kýlavuz oldu, Baþý secdede, Allah’ ýn zikri dilinde Biiznillah bir nur akýp kalbimi doldu. Bahar bahane, güneþi tuttuk elinde
Ben sorumun cevabýný çoktan aldým. Köprünün üzerinden yirmi sene geçti Ýyi ki tanýdým, ben ondan razý oldum. Þiir onun dileði; söz, mýsra mýsra açtý. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.