ÂYRILIK

AYRILIK
                   Yusuf Yýlmaz
Ayrýlýk vakti geldi  yine
Yüreðimin burum burum buruluyor
Giden  ise kendini
Yoksul çocuklar gibi hissediyor
Kahpe felek
Kolum kanadýmý kýrýyor

Bulutlar, bulutlar…
Dolanýp durmayýn baþýmda!
Nefesim daralýyor,
Ayaklarým  dolaþýyor.

Bu ayrýlýk
Yerle gök  arasýnda ki bulutlardan
Veda anýnda  yaðacak yaðmur gibi
Bekleyip duruyor.

Ýçimdeki sessiz çýðlýklar  aleve dönmeden
Yaþama sevincimi söndürmeden
Canýmdan can almadan
Ýçimden bir ses
Var git diyor.

Ayrýlýk ,ayrýlýk, ah ayrýlýk!
Biliyor musun?
Kaç  kiþinin daha  hüznünü
Yüreðimde saklýyor.


Sosyal Medyada Paylaşın: