Yaðma yaðmur. Söndüremezsin içimdeki yangýný Baharýmý kaybettim Umutlarým tükendi Ne gün yüzü görüyorum, Artýk ne bir adým yürüyorum Sevgi dolu bir küptüm Okka okka bitirdiler içimi Yaðma yaðmur Boþaltýlan paslý bir teneke misali Atýldým bir kenarda çürüyorum.
Kerbela çölünde iþkence gören Hüseyin oldum Kesildi dizlerimin dermaný Tek farkým Uðruna can verdiðim Can veriyor katlime fermaný Dayanmaya takatim kalmadý. Artýk Sýrattan öteye hayal görüyorum
Yaðma yaðmur, Dindiremezsin yüreðimdeki sýzýyý. Ne o sevdi yaðýþýný Ne ben sevdim kara bulutlarýn doðuþunu Ýçine düþtüðüm her kuyu nefesimi yakýyor Gök gürledikçe Rüzgarýn vurdukça Damla damla eriyorum.
Yaðarsýn saðanak saðanak Her damlan canýmdan bir kaldýrým taþý söküyor Azgýn akan Nehirler bulandý Ýçinde kaybolacak deryaya Sürükler sevdamý Bana tüm dertlerini anlatan yâr Þimdi kim bilir içini kime döküyor Tepeden týrnaða zehir akýyor Yaðma yaðmur yaðma Her gün batýmýnda Ben zindana giriyorum.
Öyle bir tufan ki Ruhumda bulutlar gürlüyor Þimþek çakýyor Onsuz geçen her saat Her gün Tüm bedenimi yakýyor. Beyaz damatlýðýmý giydim Artýk yârin visaline eriyorum Yað yaðmur yað Ýdam sehpasý üzerinde Tek ayak üstünde duruyorum.
Ýsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmet Bozkurt DilsizKalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.