Þiirler; acý sular gibi akýp giden hayata dair hatýralarda gezindiriyor insaný...
Zaman bizi biz yaptýðýný sandýðýmýz þeyleri bizden alýp giderken, hýzla akan bir ýrmaða bakar gibi bakýyoruz arkasýndan!
O ise arkasýna bile bakmýyor, koca bir yalan gibi gelip geçen sevmeler, sevilmeler ve dostlar, çekiliyor hayatýmýzdan.
Bazen dünyalýk bir kavga ile, en masumlarý bile yaþlý damarlarýmýzdan çekilen kanýmýz gibi çekiliyor hayatýmýzdan.
Sessiz sedasýz çöken kaleler gibiyiz, sandýðýmýz kadar gürültü de koparamýyoruz.
Dünya sanki hiç genç olunmamýþ, hiç bir þeylerin öznesi olunmamýþ gibi buruþturup atýyor her birimizi bir kenara! Beli bükük, bir ihtiyar olarak kala kalýyoruz.
Unutuluyoruz! yabancýlaþýyoruz! manasýný yitiren garip bir ses gibi; Bir ses! uzaktan gelen kimsesiz bir ses , bir seda ve acý bir sala.
Gerçek aþka yelken açmamýþsa insan, deðil rüzgar! fýrtýnalar kopsa ve bizden yana olsa yelkenlerimizi yýrtýp, dayandýðýmýz direkleri yýkmaktan öteye götüremiyor bizi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İdris gündüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.