ISSIZ ADAM...

ISSIZ ADAM...!

Issýz...
Yalnýzlýðýn ortasýnda
Bir adam,

Yüreði üþüyor...

Aþkla son imtihan...
Kalp buz,
Dudaklarý donmuþ.

Yazmak...
Yerlere yaprak dökmek gibi,

Sonbahar yapraklarýnda...
Aþk son imtihan.

Kitaplarýn arasýnda
Sýraya giriyor
Kanatlarýný açmýþ
Kurutulmuþ güller...

Zaferler yok...

Aþk...
Þarkýlarý söylemekten býkmýþ.

iki kere iki çok uzak...

Ýki taþýn arasýnda açan
Sarý ayrýlýk çiçekleri
Hayat ölmek deðil,
Yaþamak...

Aþkýn her kelimesimde
Bir þaheser var,
Saçma sapan...

Sonbaharýn nefes alýþý
Sesler hayalet ritimlerinde Sessizliðin gölgesinde...

Kanatlarý kýrýlan
Aþk þarkýlarý...
Figürlerde saklanan þahsiyetler.

Yaðmurlar silecek...
Kar üstünü örtecek
Tüm olumsuzluklarýn.

Göz yaþý süzülecek
Tek damla...
Yaðmura karýþacak
Donacak kalp ýssýzca.

Issýz adam kalacak yalnýzlýðýnda...!!!


YAZAN
BÜLENT NÝZAM

















Sosyal Medyada Paylaşın: