Çocukluğuma Olan Feryat

acýnýn ve kývrýmýn daðlarýnda
çocuklar gördüm büyüyen
hüzünle aklýný besleyen
karný aç olsada , aklý
týka basa besinle dolan
bu çocuklar
hayata dair saatlere sahipti
dönmüyordu diþlileri
iki kez deðil yirmi dört kez
doðrularý gösteriyordu zaman
insanlar bakýp öðreniyorlardý
sepetlerin içinden görüyorlardý
delikli sepetlerden
evlerinde halýlar vardý motifli
izlemek zorunda kaldýklarý halýlar
alestada olan kum fýrtýnalarý
patlak vermeye çalýþýrdý
günler gibi eriyip gidince fýrtýnalar
sýðýnacak yerler arardý o gözler
korkarlardý çünkü görememekten
gözler , sadece etrafa bakarak mý
görürdü ,
yoksa görüþün de arkasýnda yatan
gizli bir gerçek var mýydý
zorluklara sahiplerdi
kimsenin bilmediði zorluklar
korktuklarý , söylemeye dahi
korktuklarý zorluklar
kayýrýyordu hayat onlarý
çünkü kaldýrýmlarý yoktu onlarýn
yalan ve yalýn gönüllerden koruyan
gerçekleri yoldan ayýran bir kaldýrým
seslerine teklik hakimdi
tek bir pencereden
çýkýyordu haykýrýþlarý
senaryolar farklý , sonuçlar aynýydý
sonucu gösterilen ünleniyordu
senaryo sonlanmadan
dikkate almýyordu kimse
haberleri dahi yoktu birbirlerinden
oysaki hepsi , aynýydý birbirinin
vardý sanki , hepsinin bi gayesi
sessizce ,
usulca ,
ve
dikkatlice ,
mezarlarý doldurmak için ,
yarýþýyorlardý






Sosyal Medyada Paylaşın: