BİLEN KONUŞSUN
Gönül ahvalini yazar fermanda;
Býrak alfabeyle aklýn boðuþsun…
Gayrý bu divanda böyle meydanda;
Bilmeyen sussun da bilen konuþsun…
Yaradan emreyler, ilham buyurur;
Kâðýtlar diz çöker kalem kudurur;
Þiir doðum kadar sancý doðurur;
Bilmeyen sussun da bilen konuþsun…
Hece vezni, serbest vezin, aruz ne?
Ondörtlü ne onbirli ne dokuz ne?
Bendir nedir baðlama ne kopuz ne?
Bilmeyen sussun da bilen konuþsun…
Saz çalarým tellerine vurmadan;
Ayak – uyak, duraklarý sormadan;
Diyorlar ki ‘ben yazarým’ durmadan;
Bilmeyen sussun da bilen konuþsun…
Veysel ile iki kapýlý haný;
Karakoç’la gördük biz Mihriban’ý;
Hazreti Eyyûple zor imtihaný;
Bilmeyen sussun da bilen konuþsun…
Yazdýðým þiire dönen yüzümdür;
Hakkýný hak eden iki gözümdür;
Çalakalem yazanlara sözümdür;
Bilmeyen sussun da bilen konuþsun…
Yunus Emre, Hacý Bayram Veli’yi;
Eþrefoðlu, Abdürrahim Tirsiyi;
Pir Sultaný, Köroðlu’nu, Bahþi’yi;
Bilmeyen sussun da bilen konuþsun…
Ali ALTINLI – 08.06.2023
Saat: 15:35
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.