Aşka Mecbur Ettin
Aþka Mecbur Ettin
Bir sevdanýn derinliklerinde ýslanýrken
Sen boðulmuþ bedenimi,aþka mecbur ettin
Ben bir okyanus ötesinde bir damla sýrken
Tüm sýrrý örten dilimi,aþka mecbur ettin
Bir yenisini ekledim haykýrýþlarýna
Bir nur gibi inmiþtim senin gözyaþlarýna
Bir baþka vurulmuþtum senin bakýþlarýna
Her gün aðlayan gözümü,aþka mecbur ettin
Her gün senin övüncünle dirilip ölsem de
Bir daha kimseyi sevmeyeceðim desem de
Ben sadece yalnýzlýðým ile gülüþsem de
Sararýp solmuþ kalbimi, aþka mecbur ettin
Gözyaþlarým akýp durdu sanki bir dereden
Seni görme arzusuyla baktým percereden
Üþüyerek düþtüm üþüyerek kalktým yerden
Tir tir titreyen elimi,aþka mecbur ettin
Þair: Yusuf Yarýmbaþ (Yusufçuk)
Öðretmenimin kaleminden;
Kalbin kapýsý aþktýr tokmaðý da sevgili
Bu kapý çalýnmazsa olunur mu hiç veli
Aþk yolu çok uzundur vardýr çokça menzili
Gerçek aþký bulanlar yaþarlar baþka demde
Yere göðe sýðmayan Hakk vardýr þu gönülde
Sýrlarýn en güzeli yaþanýr bu minvalde
Dil ile anlatýlmaz görülür ancak hâlde
Bulur kendini bu ruh bambaþka bir âlemde
08.01.2018
Selva Durmaz Emir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.